श्रुतीसंवेदना

                    "क्रांतिकारक" हा शब्द किती जबरदस्त अर्थपूर्ण आहे नाही! ज्यांच्या नसानसात क्रांतीपूर्ण विचार भरले आहेत, आणि जे आपल्या जीवाची परवा न करता देशासाठी,निस्वार्थ वृतीने कार्यरत आहेस अश्या व्यक्ती.            आज बघाल तर इतिहासजमा झालेली काही मंडळी,ज्यांची नवे अभ्यासात शिकून आदर्श विचार मनात येऊन जातात,लहानपणी पाठ्यपुस्तकात ज्यांची माहिती अभ्यासली हे क्रांतिकारक काहींच्या मनात खोलवर ठसा उमटवून जातात.असेच ३ म्हणजे,भगतसिंग राजगुरू आणि सुखदेव! दिनांक २३ मार्च १९३१ ह्या दिवशी ह्या तीन देशभक्तांना ब्रिटीश सरकारने ८० वर्षांपूर्वी फाशी दिले,तेव्हां लोकांमध्ये हलकल्लोळ माजला,साहजिकच आहे! आज जेव्हां  इतक्या वर्षांनी देखील ह्या ३ क्रांतीवीरांचे स्मरण आपल्या मनाला हेलावून सोडते तर अर्थात ८० वर्षापूर्वी लोकांमध्ये किती असंतोष इंग्रज सत्तेविरुद्ध चीड निर्माण झाली असेल,तो दिवस काळाच्या इतिहासात कोरला गेला आहे!    ...

दूर कुठेतरी पहात असता ती त्याने तिच्या मनात एक फेरी टाकली 'चल भटकून येऊ' म्हणाला तिला, आणि गाडी बाहेर काढली  ... उगाचच जास्तच विचार करणारी ती त्याच्या साठी झुरणारी ती... 'लांब कुठे जातो आहोत' न विचारणारी ती फक्त अनुभवत राहिली वेग, गाडीचा.... रस्त्यातली पळणारी हिरवळ डोळ्यात मावत न्हवती. माणसांचे थवे,गाड्यांचा गोंधळ मागे पडला रस्ता शांत दोघांसाठी थांबलेला जणू ! गाडी मात्र सुसाट थांबण्याचे नाव नाही.... अंतर कापत जाणे,दूरवर कुठेतरी मनातली विचारांची स्पंदने कमी झाल्यासारखी तिचे डोळे आता हसरे, नेहमीचे त्याच्या मनाला एक समाधान. तिचे वागणे आता कुठे ओळखीचे! गाडी वळणावर उभी विसावलेली ती त्याच्या जवळ उभी. समोर एक टेकडी, देवळाचा कळस.... घंटानाद आणि ओंकाराचे स्वर... अचानक येणारा पाऊस,ओला वारा मृदगंधित निसर्ग सारा.... भिजून चिंब,शांत मने.....असाही एक आनंद! -- श्रिया

                 होळीच्या रंगात न्हाऊनी उजळत गेली संस्कृती कलह सारे विसरुनी जाऊ उभारू आज एक युती... होळीच्या ह्या शुभ अवसरी आपणा सर्वांना हार्दिक शुभेच्छा!!!

            मागे वळून पाहताना दिलखुलास,हसरे,खेळकर,शिस्तीचे पण प्रेमाने बहरलेले, आई आजी च्या कुशीत खेळत मोठे झालेले बालपण.नंतर भारतातली काही वर्ष, महाविद्यालयातले दिवस त्या आठवणी आणि नंतर इकडे परदेशातले बदलेले जग.लहानपण हवेहवेसे वाटणारे, किती काही लिहून काढण्यासारखे अनुभव, शाळेच्या आठवणी, मैत्रिणींच्या आठवणी,फुलपाखरासारखे हे दिवस उडून जातात आणि मग आपण होतो मोठे,संसारी आपल्या विश्वातल्या चौकटीत,गुरफटून जातो, रोजचे व्यवहार, नोकरी घर नातेवाईक, मित्रवर्ग सर्व काही ह्यात दिवस उडू लागतात.भराभर पुढे जाऊ लागतात.         मध्ये घराजवळ एक ओल्ड एज होम आहे तिथली काही वृद्ध मंडळी मला एका शॉपिंग मॉल मध्ये भेटली. सगळी मंडळी एकदम हसत खेळत आणि आनंदात वाटत होती.फूड कोर्ट मध्ये माझ्या बाजूला एक आजी आजोबा बसले होते माझ्याकडे पाहून हसले म्हणून मी पण हसले. बोलू लागलो.ते दोघे एकमेकांचे नातेवाईक न्हवते,मित्र मैत्रीण म्हणू. :) आयुष्याच्या  उत्तरार्धात हसत राहणे आणि एकमेकांना आनंदात ठेवणे महत्वाचे.दोघांची क...

' हुरहूर' शब्दात सगळे आले... साठवलेले,तरळलेले ओलेत्या पापणीतून सांडलेले धुक्यागत दाटलेले... आठवणींच्या पडद्याआड लपलेले पावसागत उधाणलेले अनपेक्षित आनंदातले सावरता न येणाऱ्या भावनांमधले ओंजळीत साठवून ठेवलेल्या कळ्या जणू संध्याप्रकाशात सामावलेले पावलोपावली जाणवणारा  आधारस्थंभ शब्दांमधून कासावीस करून जाणारे.... नटलेले,सजलेले,मोहरवून टाकणारे रागावणारे,रुसणारे,लांब जाऊन बसणारे... एकंच रे ते असे, तुझे प्रेम......माझे 'फक्त' माझे वाटणारे! -- श्रिया(मोनिका रेगे )